Het woord uitstelgedrag heeft een nare bijklank. Het is iets verkeerds. Met andere dingen bezig zijn terwijl je eigenlijk iets belangrijks zou moeten doen. Van uitstel komt afstel, als je het nu niet doet, doe je het nooit.

Google het maar eens. Uitstelgedrag is niet goed, en er zijn overal tips te vinden om je leven te beteren. Die tips ga ik je niet geven, want ik geloof niet zo in uitstelgedrag. Althans, niet in de betekenis die de meeste mensen eraan geven.

Tenzij je niet van werken houdt en altijd op zoek bent naar excuses om niet te hoeven beginnen. Maar ik geloof niet dat je dan mijn blogs zou lezen. Als je net zo bent als ik, ben je een ondernemer en een aanpakker. Je hebt discipline, je weet wat je wilt en doet alles wat je doet met passie.

Je hoofd borrelt constant van de ideeën. Het een nog leuker dan het ander. Je bruist van enthousiasme, maar je voert je ideeën niet uit. Althans, dat ga je een keer doen, maar nu nog niet. Uitstelgedrag dus. Of misschien angst?

Natuurlijk kan het gewoon zo zijn dat je het te druk hebt om te beginnen. Druk met werk voor klanten, want er moet ook geld in het laatje komen. Dat kan. Dat is geen uitstelgedrag, maar gewoon common sense: een kwestie van prioriteiten stellen.

Maar wat nou als je een geweldig idee hebt, maar jezelf er maar niet toe kunt zetten om te beginnen? Wat zullen anderen ervan denken? Is het eigenlijk wel een goed idee? Moet je er niet wat langer over nadenken? Ben je aan het uitstellen omdat je bang bent voor wat er gebeurt als je het uitvoert?

Ik geloof dat het juist heel gezond is om hier aan toe te geven. Dat je geen uitsteller bent, maar dat je in je hoofd aan het broeden bent. Dat je aan het uitzoeken bent of dit idee je tijd en energie waard is, of het echt bij je past en of het je ergens gaat brengen.

Want niet elk idee dat je bedenkt hoef je uit te voeren. Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik zou het niet eens kunnen. Ik zou gewoonweg tijd te kort komen. Daarom is het nodig om steeds af te wegen of het de moeite wel waard is.

Dat is geen rationeel proces, maar iets wat je in je onderbewuste doet. En ja, inderdaad, de enige manier om dat te doen, is door even niets te doen. Of heel lang. Uitstellen dus. Je met iets heel anders bezig gaan houden, zodat je onderbewuste het over kan nemen. Want inspiratie heeft rust en ruimte nodig om vrij te kunnen stromen.

Geef jezelf de tijd. ‘Voel’ of het gewoon een goed idee is en meer niet, of dat je er ook daadwerkelijk iets mee wilt doen. Geef toe aan je uitstelgedrag. Zo lang als je maar wilt.

Dan komt er vanzelf een moment dat je niet meer te houden bent en MOET beginnen. Dat kan een paar uur duren, een dag, een maand, of een paar jaar. Of, en dat kan ook, nooit. Zo lang je nog niet de drive voelt om te gaan knallen, dan is daar een reden voor.

Maak jezelf niet wijs dat het angst is, dat je gewoon bang bent om de stap te nemen en hem daarom ontwijkt. Je hoeft niet al je goede ideeën uit te voeren! Soms is een goed idee een goed idee, en niet meer dan dat. Zolang je het niet uitvoert, is het niets anders dan een gedachte in je hoofd. En ook dat is prima.

Wil je het wel? Wil je het écht, vanuit je onderbewuste? Vertrouw er dan op dat je je drive vanzelf vindt. Dan begin je en ben je niet meer te stoppen. En ja, misschien vind je het vreselijk spannend en ben je hartstikke bang voor wat er gebeurt als je dit plan uitvoert. Dat kan. Maar als je eenmaal in de flow zit, denk je nergens anders meer aan dan aan afmaken.

Uitstelgedrag is dus niet verkeerd, het heeft een functie. Sterker nog, ik geloof dat je niet zonder kunt en dat het juist heel belangrijk is. Uitstellen is de enige manier om helderheid te krijgen over of je iets écht wilt, of dat het toch niet jouw pad is, en niet voor jou is om te doen.

Want als je je halsoverkop op elk goed idee zou storten, gewoon omdat het een goed idee is, dan zou je jezelf voorbij rennen en constant bezig zijn nieuwe dingen te bedenken.

Terwijl het juist zo belangrijk is om met passie aan één idee te werken, en dat heel goed te maken. Niet omdat het perfect moet zijn voordat je het de wereld in brengt, maar omdat het pas écht goed wordt als je genoeg van je idee houdt om ermee door te blijven gaan. Om het uit te werken, en steeds te blijven verbeteren.

Komt dat gevoel niet en blijf je net zo lang uitstellen totdat je het uiteindelijk vergeet? Dan was het een mooi idee. Punt. No big deal. Fijn om een poosje over te dromen, en prima om het daarna los te laten. Wie weet voor een later moment, en misschien ook niet. Ook dat is helemaal niet erg, want wie weet waar het je zal brengen.

Je onderbewuste is ondoorgrondelijk. Wie weet ga je later iets heel anders doen, zonder dat je door hebt dat een inmiddels vergeten idee hiertoe heeft geleid. Het proces, de onbewuste jacht op hét briljante idee, brengt je op plekken waar je anders nooit gekomen was.

Het gaat om de reis, niet om de eindbestemming. En tijdens de reis zal je heel veel uitstellen, en afstellen. Maar ook hele mooie ideeën wel uitvoeren. Niet omdat je het wilt, maar omdat je voelt dat je wel moet. Omdat je onderbewuste ervoor gekozen heeft.

Je hart dus. Zonder dat je verstand zich ermee heeft kunnen bemoeien, want je dat was bezig met andere dingen. Afgeleid door je uitstelgedrag. Zie je nu hoe functioneel dat is?

En dat is waar ik de paralel trek met jouw boek. Want alleen een boek dat je om te beginnen helemaal voor jezelf geschreven hebt, vanuit je hart, zal je lezers aanspreken. Dat is de enige manier om leven en passie in je boek te brengen, en dát is het geheime recept voor een bestseller.